In Poule B maakte Duitsland de favorietenstatus waar. In de groep met Chili, Australië en Kameroen eindigde de regerend wereldkampioen op de eerste plek. Alleen de Chilenen slaagden er voorlopig in om punten af te snoepen van onze oosterburen, door een 1-1 gelijkspel. De Mexicanen eindigden in Poule A op de tweede stek achter Portugal met een gelijk aantal punten (7). Die kwamen tot stand door een onderling gelijkspel.

Op grote eindronden speelden Duitsland en Mexico al vier keer eerder tegen elkaar. Al die duels werden gewonnen door de ploeg van de succesvolle bondscoach Joachim Löw, die tegen Kameroen voor de 150ste keer op de bank zat. Op de Confederations Cup van 2005 werd het 4-3 voor de Duitsers, terwijl ze op de WK’s van 1978, 1986 en 1998 met 6-0, 4-1 en 2-1 te sterk bleken. De enige zege uit tien ontmoetingen die Mexico ooit behaalde, was in juni 1985 (2-0).

Tot het gewonnen duel met Rusland, wonnen de Mexicanen ook nog nooit van een Europees land op de Confederations Cup. Gezien ze het traditioneel al flink moeilijk hebben met Duitsland, zal het afdwingen van een verlenging voor hen wellicht al als een zege voelen. En toch liggen er voor mijn gevoel wel kansen voor Mexico. De Duitsers hebben weliswaar een hoop spelers met kwaliteit, maar wat Löw kan brengen is geen wereldtop. Wil Mexico dus een keer stunten, dan moet het nu ook wel gaan gebeuren.

Van de laatste 25 partijen werd er maar één verloren. Van onderschatting zal aan Duitse zijde daarom ook geen sprake zijn. Waar er in het verleden steeds minstens drie goals vielen in officiële interlands tussen beide landen, zie ik dat op Russische grond dan weer net niet gebeuren. De Mexicanen doen met de huidige ploeg niet veel onder voor Chili en dus zou het heel goed nog een keer kunnen uitlopen op een 1-1 gelijkspel.